Łysienie plackowate

W przebiegu choroby tworzą się okrągłe, łyse „placki”, które stopniowo się powiększają. Łysienie plackowate może pojawić się w każdym wieku, jednak u większości pacjentów pierwszy epizod łysienia pojawia się już przed 30 rokiem życia. Choroba dotyka również dzieci.

Dokładna przyczyna łysienia plackowatego nie jest znana. Ze względu na związek z innymi chorobami autoimmunologicznymi przyjmuje się, że łysienie plackowate również do takich należy. Wypadanie włosów jest efektem nieprawidłowo funkcjonującego układu odpornościowego, który wytwarza przeciwciała atakujące mieszki włosowe. Zakłócenie procesu powstawania włosów prowadzi do ich wypadania. Łysienie plackowate może być również spowodowane czynnikami genetycznymi i długotrwałym stresem.

Pierwsze objawy łysienia plackowatego pojawiają się zazwyczaj nagle w obrębie owłosionej skóry głowy.

Wraz z postępem choroby pojawiają się kolejne ogniska wyłysienia, których średnica waha się od około 2 do 10 cm. Łysienie plackowate może również wystąpić w innych owłosionych obszarach ciała i doprowadzić do całkowitej utraty owłosienia w okolicach brody, brwi, rzęs, pachwin, narządów płciowych.

Choroba ma charakter nawrotowy. Zdarza się, że włosy samoistnie odrastają.

Diagnoza łysienia plackowatego nie jest trudna, a kuracja opiera się na leczeniu miejscowym i ogólnym. Ze względu na brak określenia źródła problemu nie ma schematu leczenia skutecznego w 100%.

Terapia koncentruje się przede wszystkim na odżywianiu skóry włosów, stymulowaniu odbudowy macierzy i tworzenia nowych mieszków włosowych, by włosy szybciej odrastały.

Utrata włosów związana z łysieniem plackowatym nie jest bolesna ani upośledzająca. Powoduje jednak widoczne zmiany w wyglądzie, co wpływa na pogorszenie jakości życia i samooceny. Utrudnia normalną aktywność zawodową i społeczną, co u niektórych osób prowadzi do problemów emocjonalnych i psychologicznych